ομηροκέντρων

ὁμηροκέντρων, -ωνος, ὁ, ἡ ὁμηρόκεντρον, τὸ (ΑΜ)

συν. στον πληθ. οἱ ὁμηροκέντρωνες ή τὰ ὁμηρόκεντρα

ποιήματα τα οποία ήταν αποτέλεσμα συρραφής διαφόρων στίχων ή τμημάτων τών ομηρικών επών, συντεθειμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελούν ενιαίο σύνολο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Ὅμηρος + κέντρων (< κέντρον)].